Samotny Wędrowiec

Samotny wędrowiec mknie przed siebie
Nie wie dokąd zmierza, dokąd idzie
Patrzy w gwiazdy na ciemnym niebie
Czeka aż następny ranek nadejdzie

Nie zważa na niebezpieczeństwo
Mknie przez pustynie, lasy, góry
Przyjacielem jego jest męstwo
Wrogiem zaś trwogi dźwięczne basy

Wielu przeciwników padło z jego ręki
Ostrze zostało splamione krwią
On pozostawia za sobą śmierci kręgi
Samotny wędrowiec – tak go zwą

Ciężkie jest życie pustelnika
Wraz z nim podąża samotność
W cieniu drzew ono znika
By powrócić i zedrzeć godność

autor

Sovelios

Dodano: 2006-07-29 10:33:44

Ten wiersz przeczytano 1594 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie