Ścieżki życia...

Stoję na ścieżce i nie wiem
w którą drogę skręcić.
Dookoła ciemny las pełen cierni.
Słyszę różne głosy i szepty.
Chwilami jęki jakby z podziemi.
To miejsce napawa mnie lękiem.
Otchłań cieni bez drogi
powrotnej ku domu i ziemi.
Nagle staje przed mną anioł
w szatach z nieskazitelnej bieli
i zabiera mnie stamtąd do Boga.
Lecimy w przestworza,
nie oglądając się za siebie.

Dziękuję Wam za to, że czytacie, komentujecie, oddajecie głosy i krytykujecie. To wiele dla mnie znaczy, pomogliście mi uwierzyć w siebie, pokazaliście, że świat może być piękny.

autor

Alien

Dodano: 2009-01-01 00:39:58

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie