Ścisłowiec i humanistka

Raz jeden zaparty ścisłowiec ,
zarywał do humanistki.
Kiepski był z niego jednak fachowiec
w dziedzinie polonistki.

Matematyczne prawdopodobieństwa obliczał,
podstawiał do wzoru dwie niewiadome.
Za to książek niestety nie czytał,
wolał zabawy procentowe.

Zniechęcony i na duchu upadły,
postanowił szukać porady-
Nieopacznie w ręce mu wpadły,
Mickiewiczowskie, jedyne Dziady!

Gustaw-Konrad i jego przemiany -
Biedny ścisłowiec już załamany!
Gdzie tu miejsce na logikę?
Algebrę, biologię, fizykę?

Postanowił ostatecznie poszukać ratunku
I znalazł wyjście nie lada,
w listu łatwości gatunku,
Choć słowem biegle nie władał.

Pisał, pisał, zdania sklecał misternie,
Erudycją bronił się marną.
Zmęczony był już niepomierne,
Gdy spojrzał na swą pracę całą.

Zadowolony z efektów,
i dumny z siebie niezmiernie,
pewien oczekiwanych afektów ,
pobiegł do humanistki przed siebie.

Humanistka list otworzyła
i śmiała się, dziarsko się śmiała,
bo to zła kobieta była,
co ortografię dobrze znała.

Ścisłowcowi powróciły traumy,
w pamięci dokładnie zatarte,
Z czasów szkolnej ławy -
Ortograficzne wpadki dawno wyparte.

Odwrócił się i zmiatał szybko
Tam, gdzie pieprz rośnie.
Z humanistkami nie ma lekko-
Więc sami się o to nie proście.

W 100% zdaję sobie sprawę ze wszystkich mankamentów tego "wiersza";) Jest to jednak coś, co jest pierwszym moim zmierzeniem się z rymami;) Liczę, że treść za to się, choć trochę, spodoba;)

autor

AmaranthGirl

Napisany: 2011-06-04 Dodano: 2011-06-04 08:36:34

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie