Sekwencja
()
o tyle lekko
ile życie
obdziera ze złudzeń
pokusą
w głuchawe pobliża
gdzie i latarnie
horyzont ślepią
a postaci
na ogół znamienne
jak pantomimy
pośród zarzewi
wyraźnie przygasłych
każdą niepamięć
zwodniczo
gestami przywołują
surowa uległość
usposabia
wątpliwe stereotypy
a przecież od dawna
zmagam się
ze słabościami
✓ Moczkowo, 25 marca, rok 2023.
Komentarze (64)
:)))
Jakie życie takie wiersze...
Lekko nie jest.
Pozdrawiam
Każdy z nas zmaga się ze słabościami i czasami to jak
walka z wiatrakami.. bardzo głębokie są ostatnio Twoje
wiersze.. :)
Dziękuję za poczytania i refleksje.
Serdeczności.
:)
"a przecież od dawna
zmagam się
ze słabościami " Skoro o tym piszesz to musisz znać
taki ból egzystencjonalny. Przecież u artysty samo
przychodzi. pozdrawiam
Jak zawsze u Ciebie nietuzinkowy i pobudzający do
refleksji nad życiem wiersz.
Pozdrawiam wiosennie Tsmat.
Dzięki serdeczne za wizyty.
Pozdrowionka
;)
dokładnie tak jest, przynajmniej w moim świecie...
bardzo trafny przekaz
Witaj
Niebanalny tekst i świetnie napisany.
Udanego dnia.
Dziękuję za poczytania, miłego.
Pozdrawiam
;)
Samo życie.
Pozdrawiam :)
Słabość ludzka rzecz to prawda, mimo to warto
popracować nad nią
by nie popełniać błędów.
Ciekawy przekaz. Pozdrawiam serdecznie
Dzięki Arku.
Słabości ludzka rzecz.
:)))
Pozdrawiam
Jeśli Twoją słabością są dwudziestoletnie blondynki z
nogami do nieba i biodrami jak hamak, to zazdroszczę
takich słabości.
Niech się darzy :):)
Dziękuję Aniu za miłą wizytę.
Pozdrawiam
;)
Słabość, to ludzka domena, która bywa...
Refleksja, zatrzymue.
Pozdrawiam, Krzysztof.:)