Selawi

Przyśnił mi się wiersz tej nocy,
a wszystko zaczęło się od dwóch słów.
Nijakie, niewzniosłe raczej, bez siły rażenia głów.

A przecież mogłyby być początkiem,
od którego wszystko się zacznie.
Teraz całość zależy od tego dokąd metafory pobiegną.
Impresje, onomatopeje, inwersje, elipsy,
epifory co zrobią?
Czy sen nieprzerwany wciąż będzie?

Nic się nie stało, toczył się i trwał.
Omijał rafy beznamiętnych zwrotów,
archaizmom się nie dał, pułapkom polerowanych słów.
Parł do przodu niezrażony,
chociaż neologizmu pod nogi kłody.

A potem w naparze melisy wyciszyć urazy,
spłukać wszystkie niepokoje.

Po śniegu zdrobnieniach bezradności,
wiatr przywieje słońca radości.
Bo ani tamy łatwych rymów i rytmów nie zmienią reguł.

On był i z każdą chwilą mężniał.

Jedynie kropka mogła go zatrzymać,
ale ten wiersz śni się tysiącom.

I ta na końcu postawiona z balastu uwolniła,
nic już nie mogło jej powstrzymać.
A potem się zapomnę tęczom cała oddam,
po południu pójdę spać.
Jutro znów na sen będzie mnie stać.
Jak swobodnie się oddycha,
c'est la vie, tak przecież bywa.

Śnił mi się wiersz tej nocy,
któremu na imię było miłość.

autor

Annna2

Napisany: 2023-03-11 Dodano: 2023-03-11 09:13:28

Ten wiersz przeczytano 1670 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie