Sen

I Ciężka i głucha spadła noc
Zbyt mocno do poduszki głowę przycisnął Orfeusz
Brak sił by walczyć
Brak sił by być

Lecę przez łąki zielone, trawą porosłe
Dotykam gwiazd, ponad ziemią wzlatujących
Kształtuje i naginam rzeczywistość
W cuda najlichsze i kłamstwa największe

Najpiękniejsza w życiu chwila, ale…
Wiem,że to sen, mimo to…

Lecę przez bezkres oceanu czasu
Przez chwile stracone i tym w skupieniu przetrwanym
Gdzie myśl pojedyncza staje się całym światem.

Najpiękniejsza w życiu chwila, ale…
Wiem,że to sen, mimo to…

Lecę tak bezwolnie nie dbając o jutro
Zbyt wielkie to słowo by je smakować w całości
Tak wiele nadziei niesie z ranem, by umrzeć wieczorem
Bo nie rozum , lecz nadzieja budzi jutro

Najpiękniejsza w życiu chwila, ale…
Wiem, że to sen, mimo to…

Lecę zanurzony w ideałach
Oddycham nimi, jem obiad i idę spać
Jak na butach pył
Na ideałach osiada zwątpienie….

Budzę się tak ciężko na duszy
Ulatuje zwiewny rozmyślań czas
Pozostaje prozaiczny sens spraw
Nie wierzę już że wzlecę i dotknę gwiazd

autor

TomaszQnicki

Napisany: 2005-12-06 Dodano: 2006-11-26 17:35:05

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie