Sen

Nicolasowi w odpowiedzi na jego wiersz "Wnuczek" (żeby sobie nie myślał).

Sen

Wiktoria, wnuczusia moja mała,
Przedziwnie szybko się postarzała.
Jakby wczoraj, jeszcze z pieluchami,
A dziś z tornistrem i ambicjami.
Pierwsza klasa to duże wyzwanie.
Szczęściem, świetnie idzie jej czytanie.
I w rachowaniu nie jest zielona.
Pieniądze liczy już do miliona.
A co z religijnym wychowaniem?
Zaskoczyć może trudnym pytaniem.
Ciekawa jest świata i przyrody.
To talent, że klękajcie narody!
Może więc zacznie od drugiej klasy?
Bo pierwsza dla niej to coś jak wczasy.
Przy jej zdolnościach, daj panie boże,
Szkołę w lat cztery ukończyć może.
Gimnazjum opędzi ekspresowo.
Wspaniale rozwija się umysłowo.
Matura- z maksymalną punktacją.
Egzamin dojrzałości- wręcz z gracją.

I ta dojrzała piętnastolatka,
Przychodzi do mnie, do swego dziadka.
Słuchaj, spieszyłam się z tą nauką,
Bowiem za mąż wychodzę niedługo.
Szalenie jestem w kimś zakochana,
A rzecz dotyczy jednego pana.
Z wiedzą od dziś robię finito.
Do niczego niepotrzebne mi to.
Martwi mnie przyrost ludności w kraju,
Bo Polacy się nie rozmnażają.
Kariera, pieniądze- to ich racja.
Na szarym końcu zaś, prokreacja.
Inaczej ze mną, wpierw się powielę.
Później czas przyjdzie na inne cele.
Słucham ja tego z szczęką opadłą.
Czy coś w rozumie jej nie wysiadło?
Nobel- to było jej przeznaczenie,
No i największe moje marzenie.

Wtem, obudź się dziadku, to głos wnusi.
Pójdziemy do szkoły bez mamusi?
Lecz do pierwszej klasy, mam nadzieję.
Jasne, że do pierwszej i się śmieje.
Ale druga za rok mnie nie minie.
Oj, grunt nie mieć geniusza w rodzinie.
Andrzej Kędzierski, Częstochowa 10.06.2012.

autor

andreas

Napisany: 2013-01-02 Dodano: 2013-09-02 16:55:15

Ten wiersz przeczytano 1834 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Farsa Klimat Ironiczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie