Sen o bieszczadzkim strumyku

Śnię
O miejscu, gdzie raz już chyba byłam.
Prowadzi tu ścieżka schowana wśród drzew,
Potok wartko głaszcze dno.
Zanurzyłam się kiedyś w tę melodię zimną,
Słońce próbowało ją ogrzać.
Ona szybka i zwinna wciąż mu uciec chciała.

Śnię
Na konarze wierzby ukołysałam swą duszę.
Maczała gałęzie, jak ręce w strumieniu,
Liśćmi całowała pod wodą kamienie.
Była tak pięknie beztroska.
I ja beztrosko oczarowana jej wdziękiem,
Chciałam rozpłynąć się w promieniach słońca,
Rwącym strumieniem pognać
Na liściu wierzby jak kropelka drżąca.
Lecz sen się skończył

autor

Tusia83

Napisany: 2004-03-19 Dodano: 2007-04-24 00:39:51

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie