SEN (POTĘGA NICOŚCI)
ogarnia cię mrok
otacza cię jest o krok!
sen... przemów lub zaśnij na wieki!
jest tuż pan snów...
przestrzeń gwiazd wiruje
dokoła mnie pulsuje
cień...
i ciebie chce
dostać cię!
kim jesteś?
myśl! ciemność twórz!
umarło co stworzone już!
by na wieki zapisane było
żyjesz znów...
postać snów
stwórz! tęczy szukasz?
obudź się!
to nie ten
sen przynosi ukojenie! lecz...
czy oddala cierpienie?
autor
Roc
Dodano: 2007-10-29 23:10:29
Ten wiersz przeczytano 825 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Gryzą mi się niektóre rymy, zwłaszcza "mrok-krok,
wiruje-pulsuje..." Treść traci na takich rymach, bo
sprawiają wrażenie jakby to one ciągnęły ją za rekę,
nie dodają jej lekkości niestety. Wiersz nie jest
przejrzysty i podoba mi sie, że nie ogranicza
wyobraźni. Znalazłam w nim kilka perełek np. "myśl!
ciemność twórz!
umarło co stworzone już!". Zakończenie jest słabsze od
reszty jak dla mnie. To tylko moja opinia i co ja tam
mogę wiedzieć:)