Senne natchnienie…

Bezgwiezdne niebo ciemnością swą
nocne zjawy wabiło…
Księżycowe oko podążało promienistą drogą
za każdym toni ruchem
W ciszy tej, mrokiem ułożonej
Jednostajny szmer głosił nauki chwałę
Pieśń jedwabną drzewa plotły
Traw napięte, wątłe struny
Melodię senną nocy klawisze
W monotonny szum zasnuły
Aż gwiazdy niewidomym zapłonęły blaskiem
I mrok…i cisza…
Początek dały sennemu natchnieniu…

A tam za bieli horyzontem
Tworzyłeś swe cichociemne odbicie
Obraz tej głuszy liściennej
Tęskne pióra wolności malowały Twe oczy…
I widziałam jak ulatywały w czerń…
Przejrzysta otchłań…
Twe marzenia…
Dymem lekkim i płowym umykają…

A w oczach Twych aż jasno się palą…
Niczym dzikie puste pola…
Płyną rzeka wezbraną do stóp mych…
By w dłoniach popiół czuć…

A w Twym sercu, ciszy nocnej harfa drga
Zapomnieniem…
Światełko tam migoce…

Zbłądziłeś w me grani…
Słowa tu węzły uczuć plączą…
Uśmiech z bólem kroki tańca układają…
Nie tędy Twa biegnie droga…
Ścieżka tak bliska spełnieniu
Czarne…czarne słowa…
Nie te oczy szukają…
Choć podobne serca krzewy…
Ranią boleśnie, gdy dotykasz nici ciała…

Nie tędy Twa wstęga życiowa…
Tu znajdziesz dywan czerwony
Świeżą krwią pokryty…
Łzami niespełnienia…

autor

Aranel

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-16 15:24:13

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie