SFINX

gdy runą mury i słońce zaśnie
świt pośród gwiazd zapłacze nocą
otworzę oczy w tym momencie właśnie
kamień mej twarzy nie będzie już mocą

piasek pustyni zaszemrze myślami
człowiek i zwierz w kamieniu zamknięty
obudzą się marzenia otulone snami
może to wtedy nie będę przeklęty

miłość to znamię w sercu palone
doznania co w proch nie zatarte
to myśli czyste w duszy skulone
to marzenie o Niej co życia jest warte...

...gdy tajemnica moją być przestanie Sfinx otworzy oczy miłością zalane.. ja powstanę nagi bez maski na twarzy będę Twym istnieniem nie będę już marzył.. pióro me nie ruszy tym upojnym tańcem jako cząstka Ciebie zajmę się garncarstwem..

autor

Sfinx

Dodano: 2007-03-15 18:00:32

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 68

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie