W sidłach luster...

Patrząc w lustro, kogo widzisz?
Czy sama siebie się brzydzisz?
Stąpałaś kiedyś po kruchym lodzie?
Czułaś się jak tonący w zimnej wodzie?
Wiedziałaś wtedy, że nie dajesz sobie rady?
A w sobie dostrzegasz tylko same wady...
Dlaczego uważasz żeś bezwartościowa?
I tylko na głodówkę gotowa?
Wystające kości są Twoim celem...
Od dawna skrywanym marzeniem...
Idąc ulicą ludzi oceniasz,
a sama siebie nie doceniasz.
Patrząc na nich widzisz tłuszcz albo kości
I albo Ci źle albo uśmiech na twej twarzy gości.
Nie jesz, nie pijesz...
Aż czujesz, że nie żyjesz...
Wiesz, że to cienka lina,
a życie kruche jest jak glina...
Wiesz, że walka toczy się o wszystko...
Lecz Ty wciąż czujesz się brzydko!
Najtrudniej jest zaakceptować siebie
i poczuć się jak w niebie...
Lecz wystarczy silna wola
i to już koniec błędnego koła!
Walkę o życie wygrałaś,
choć wygląd modelki przegrałaś...

autor

lusinda

Dodano: 2009-02-16 10:45:41

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie