Siedzę

. . .

Siedzę na łóżku,
Za oknem teraźniejszość
Piosenki w radiu odmierzają czas
Tak samo jak stygnące kakao

Wtulam twarz w kota
Jego futerko wsiąknie moje łzy
Obejmuję się rękami
I wiatr przewraca karty książki, której już nie skończę.

Budzik leży zniszczony pod łóżkiem
Czy to prawda, że Ciebie już nie ma?
Powiedz mi to sam, bo ja
Nie mogę w to uwierzyć…

Światło sączy się przez firankę
Cóż znaczy jeden promień, pośród tylu chmur
Przecież nawet w piękny, czysty dzień
Życie może się skończyć …

Wiem, że wiersz nie jest zbyt dobry, ale... w ten sposób wyrzucam uczucia.

autor

Ollympia

Napisany: 2010-04-23 Dodano: 2010-04-23 10:59:35

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie