Sierota
Sierota - tak o sobie myślę
Między myślami sama
Gdy krzyczę nikt nie przychodzi
Gdy szukam - nikogo nie znajduję
Jak bezpańskie dziecię w swym pokoju
Między komputerem a łóżkiem
We władaniu bezsilności
Wdycham opary chmielu
Ratunku! Ratunku!
Wołam w milczeniu
Idę między obcych
By pomogli mi przemówić!
Ile zaniedbanych emocjonalnie dzieci szuka ratunku pośród obcych sobie ludzi? Szuka chwilowego zainteresowania swoją osobą. Nie zdziwcie się potem gdy będą umierać w samotności, tak samo jak żyły!
autor
Smutny...nikt
Dodano: 2009-01-28 23:09:07
Ten wiersz przeczytano 455 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
bardzo wymowne. kazdy z nas ma w sobie cos z takiej
sieroty, ale to od nas zalezy czy bedziemy nia cale
zycie. To kwestia sily charakteru.
I dalej tak myśl sieroto - miernoto.
Mam wrażenie, że rozumiem, dlatego wiersz bardzo mi
się podoba.
Też tak często chciałabym zwrócić na siebie uwagę, a
do niemądrych czynów posuwać się nie chcę, więc
zostaje mi tylko czuć się opuszczoną, smutną
i...bezwartościową.