Sinusoida
przetarte szyby parują w głowach
zmartwieniem skraplać chce się
konieczność
znów trzeba siłą się przystosować
uparta przyszłość pożera przeszłość
ile to razy gościły u nas
myśli jak iskra pod samym lontem
kusząc prologiem zgubiona duma
chciała spokoju za horyzontem
niebo nie pyta jak się czujemy
wygania z domu chmury na spacer
zaszklonym oczom trudniej ocenić
kiedy im przyjdzie spojrzeć inaczej
nosimy w sobie wiele etapów
patrząc przez ramię cudzych refleksji
wiedząc że krzyż nasz mimo schematów
dzisiaj inaczej byśmy ponieśli.
zapachem listów wołamy młodość
a zimą jabłka smakują lepiej
w lustrze sposobność pokiwa głową
co dzień jest szansa bycia człowiekiem
autor
ikcesok
Dodano: 2021-09-26 11:52:13
Ten wiersz przeczytano 1604 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Dobro i zło walczą ze sobą w człowieku, stąd ta
sinusoida. Udany wiersz, bogaty w środki artystyczne.
To prawda - refleksja, obok której nie sposób przejść.
Ponoć wykresem życia jest sinusoida. Trzecia strofa po
prostu super. Peunta rewelacja.
Bardzo mądry przekaz utworu.
Bardzo refleksyjnie do przemyśleń, świetna puenta " co
dzień jest szansa bycia człowiekiem".
* Zdrowych, spokojnych, radosnych Świąt i szczęśliwego
Nowego 2022 Roku, pozdrawiam serdecznie.
Bardzo dobry wiersz z mądrą puentą. Pozdrawiam
cieplutko Kristianie :)
Niestety, sinusy i cosinusy są prawem natury, a gdy
przechodzą w tangensy i cotangensy, wtedy nasze rzęsy
opadają wraz z powiekami na wieczne czasy.
interesujący wiersz
Przepiękny wiersz godny "wyższej półki" wspaniale się
czyta, pozdrawiam kwiatami nasturcji :)
ładna, ciekawa refleksja. Ciekawa puenta. Pozdrawiam
serdecznie.
Dziękuję Wam wszystkim za odwiedziny.. Serducho się
raduje jak widzę Wasze komentarze :)
+ :)
Ładnie
Pozdrawiam
Odpowiem Asnykiem:
Trzeba z żywymi naprzód iść,
Po życie sięgać nowe,
A nie w uwiędłych laurów liść
Z uporem stroić głowę.
Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść:
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!
Gdyby nie sinusoida w świecie i w życiu człowieka
panowałby marazm, a zapewne nikt tego nie chce.
Przemijanie widać na każdym kroku, zdając sobie
sprawę, że wszystko w przyrodzie ma swój początek i
koniec, myśl o upływaniu czasu nie musi być smutna.
Dbajmy o to, żeby każdego dnia starać się być dobrym
uczciwym człowiekiem.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj,
Jestes dobry!
Norma. Refleksja godna uwagi.
Wiersz swietnie napisany!
Pozdrawiam z uznaniem :)