skąd się biorą

Ja też nie wiem i pojąć nie mogę, że takich ludzi jest
już mhmmmm trochę, czasami tak myślę, że człowiek stał
się najohydniejszym stworem.
Lecz w tym tłumie można też spotkać człowieka, który
tak jak my szuka w człowieku mhmmm człowieka.


Pozdrawiam serdecznie:)

Suzzi,
też zastanawiam się?
Myślę, że kamień ich przygniótł a mając silną wolę
zaistnienia, wypełzli spod niego na nasze
nieszczęście.
Mimo tego, pozdrawiam optymistycznie:)

suzzi, przepraszam, żle trafiłam w literkę na
klawiaturze:)

sizzi, bardzo dobry wiersz.
Wiesz, oni po prostu nie mają sumienia, tak bardzo
siebie kochają.
Pozdrawiam:)

Życiowy wiersz zmuszający do refleksji. Myślę, że
wielu się nad tym już zastanawiało i zadawało pytanie
- Skąd? Pozdrawiam:)

Nie mam pojęcia, ale czasami też się nad tym
zastanawiam, wiem natomiast jedno, tacy ludzie jakimś
cudem daleko zachodzą...

Dobry wiersz, samo życie.

Wiersz dobry,pasujący do przemian myśleniowo-etycznych
w grupie polskiej inteligencji.
Wiersz przejrzysty nie wymagający szczególnej
interpretacji,zachowujący kanony polskiej literatury
społecznej.
Osobiście lubię bardziej Pani wiersze w których
występują teksty trudne,one to pozostawiają możliwość
wolnej interpretacji.
Pobudzają do komentarza i przemawiają do czytelnika,a
te pisze Pani szczególnie dobrze.Pozdrawiam

To jest dokładnie miłość człowieka, do człowieka, a
dzisiaj w pełnym słowa znaczeniu...od drugiej strony.
Samo życie które strasznie się rozkręca, bardzo
interesujący wiersz. Pozdrawiam

Kiedyś usłyszałam - jesteś tak dobra, że aż głupia.
Zabolało. Rana się zagoiła ale niczego nie nauczyła.
Dalej człowiek jest pierwszy po Bogu i to, że na progu
pluć potrafi bliźni - jego sprawa, jego kultura, jego
błąd.
Szmata też przedmiot, zatem brudy precz stąd.

"skąd się biorą tacy ludzie" - Samo życie. Cieplutko
pozdrawiam