Skowronek

Zawisł na niebie
Ziemi kawałek ,
Maleńka , szara grudka .
Wisi i dzwoni ,
Jak srebrny dzwonek .
Lecz to nie dzwonek ,
To szary skowronek .

Zawisł na niewidzialnej nitce
I śpiewa , a śpiew ten
Przypomina dzwoneczka ton .
Potrafi tak śpiewać długo i wytrwale ,
Że aż dziw bierze , skąd ma tyle sił .

Śpiewaj skowronku , śpiewaj swą pieśń ,
Swym pięknym głosem radość ,
Nadzieję ludziom i światu nieś .
Wraz ze śpiewem tej ptaszyny ,
Wiosna kwitnie wszędzie ,
Po długiej szarej zimie ,
Zielono i ciepło znów będzie .


Stodoły, 12 lipca 2003 roku

autor

Margarit

Napisany: 2003-06-12 Dodano: 2004-06-01 00:07:05

Ten wiersz przeczytano 799 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie