Skowyt serca
Niczym skowyt samotnego wilka
Swoją pieśń w świat śle rozdarte serce
Rozbija się echem, na nowo rozbrzmiewa
Miłością dotknięte - wciąż pragnie jej
więcej
Wydawać by się mogło, teraz i na wieki
Serce jest zamknięte – czeka wciąż na
leki
Jednak wieść się niesie: struna raz
szarpnięta
Dźwięk głęboki dając, zawsze go pamięta
Więc pieśń swoją w świat śle wciąż rozdarte
serce
Nie czuje odzewu, czeka wciąż przejęte
Czeka nieustannie, czeka niecierpliwie
Na nowo rozbrzmiewa, nigdy nie umilknie
Mijają miesiące, lata i wieki też
przeminą
Pieśń nieustannie będzie trwać melodią
płynną
Wśród skowytu wilków łzy deszczu popłyną
Stracone nadzieje spłyną długą rynną
autor
LordReycery
Dodano: 2010-02-01 20:45:52
Ten wiersz przeczytano 730 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Przecież taką miłość można łatwo uleczyć inną miłością
tylko trzeba być na nią otwartym. A poprzednia miłość
wtedy zostanie w sercu miłym wspomnieniem
nie odwracać sie na wczoraj, tylko patrzeć na
jutro.Łatwiej sie żyje i blizny szybciej zanikają...
Gdy miłość nie ma odzewu, trzeba spuścić ją do zlewu.
Krzyżyk postawić na niej i zająć się innej szukaniem