Skrajnosci

Z zaswiatow wracaja wolnym lotem
I skrzydla swe traca w luznej poscieli.
Nie zastapi im jedwab przestrzeni snow.

Lecz zanim w lustrze zmienia twarz
I wyjda na scene, by grac w swietle ramp,
Patrza gleboko w kolor nadziei,
Az w swoich oczach spotkaja ten wzrok.

Lecz znow obled maci zrenice na dnie.
Czyz odejsc wciaz dalej i dalej musza?
Przeciez dopiero zasmakowaly sie
w zyciowym koktailu o barwie kawy.

autor

NATTCA

Napisany: 1997-07-27 Dodano: 2006-09-06 12:41:16

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie