Skrawek ziemi
Dla starszego pokolenia
Podążają ku ogródkom działkowym,
Pochyleni do ziemi jak wierzby wiekowe,
twarzą pokrytą pejzażem przemijania
stanowią arcydzieła nie do skopiowania.
Z ciemnymi chmurami na horyzoncie
lub jasną tęczą wyrzeźbioną w marmurze,
ciało podtrzymywane laską, szuka
wolności
choć odrobinę tej,co była w przeszłości.
Uwięziona dusza, do skrawka ziemi ucieka
wielokrotnie cenniejszej od uncji złota.
Tutaj jest bliżej do nieba i blasku
słońca,
wśród drzew i kwiatów dalej do końca.
Raczkują jak dzieci na
kolanach,nieporadnie
by zbudować astronomiczną twierdzę.
Zbolałe dłonie wynoszą z ziemi życia
kwiat,
pragną naprawić nieprzyjazny dla siebie
świat.
M.K
autor
m.m
Dodano: 2012-08-30 10:52:59
Ten wiersz przeczytano 793 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
tak działkowicze... ale czy naprawdę to smutek, myślę,
że działeczka to radość dla serca, podoba mi się ten
wiersz, ładny i obrazowy
Ogrod, to cos dla mnie...:)
" nieprzyjazny dla siebie świat"
Trzeba być siłnym i zwinnym, młodym i wspaniałym,
świat niszczy słabych, starych, nieporadnych.
Bardzo ładny wiersz o tych, co już na innych torach
życia, nie jestem stara, ale też na tych bocznych
torach.
Pozdrawiam:)
do uprawiania ogrodu też trzeba
dojrzeć...niekoniecznie u schyłku życia
Bardzo ciekawy temat, fajnie napisane obserwacje z
życia, trafne spostrzeżenia. Podoba mi się ten wiersz!
Dobrze oddana rzeczywistość.
Ludzie pozbawieni kontaktu zawodowego potrzebują się
realizować. Ogródek częściowo zastępuje im tą
realizację, pozwala być sprawnym i mieć zajęcie.
Pozdrawiam:)
dla wielu ogródek działkowy to wielka pasja - dobry
wiersz
pozdrawiam:-)