Skromność
Skromność wciąż uczy mnie pokory
i podpowiada tak łagodnie,
że warto swe zalety głosić,
ale i o pochwałę prosić.
Skromność to cecha jest bezcenna,
gdy przekuć można jej wartości,
- tak bez aplauzu, bez uniesień,
- na chwałę zwykłej codzienności.
Skromność wyzwala dobre wątki,
by życie swoje w sposób godny
obsadzić w same dobre role
i wklejać końce i początki.
Przed jej obliczem czoło chylę,
chciałbym, by była wciąż realna,
w prawdzie swej szlachetności czysta,
- w zamyśle swym niepowtarzalna...
Utwór ze zbioru " Po latach "
Komentarze (7)
Lubię :)
Prawdziwa skromność jest wiele warta.
Za Markiem :)
Prawda. Skromność jest cnotą, ale nie ma nic gorszego,
niż ta udawana.
Pozdrawiam:)
Skromność jest ważna i wcale nie musi zaprzeczać
realnej samoocenie. Pozdrawiam
Za Anną skromność ta prawdziwa nie jest mile widziana.
Pozdrawiam :)
(czwarty wers- załamał się rytm)
Też popieram skromność, choć to dziś niemodne.