Skrucha

Zanurzona w ciszy kościoła,
ze wzrokiem wtopionym w Krzyż,
sercem skruszonym
błagalnie wołam;
Jezu kochany - przyjdź!
Przyjdź i podtrzymaj mnie swoją miłością,
wybacz te gwoździe to krwawych ran,
proszę o łaskę mimo mych grzechów,
wiem,że mnie kochasz ,
nie jestem sam.

Patrzę z ufnością na mego Jezusa,
jakiż to wielki i dobry Pan!
Dał mi w prezencie niezwykłe życie,
i lekcje pokory - gdy chrzcił Go Jan.

Wielbię Cię Jezu w Hostii ukryty,
wielbię Cię w mroku kościelnych naw,
wielbię , gdy z troską na mnie spoglądasz
i gdy tak proszę ;
zbaw mnie od złego , zbaw.

Kim człowiek,? pyłem marnym, nędzną isotą , szalony wolnością ,śmieszny głupotą. ;;;;(((((

autor

omega40

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2007-04-18 22:26:14

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie