SKRUSZONE
Opadają liście
już żółkną i blakną
w niczym nie pomoże
im słoneczne światło
tak wtulone w ziemię
będą czekać chłodu
by stać się jej częścią
w proch obrócić znowu
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2016-08-30 18:02:26
Ten wiersz przeczytano 553 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
+ :)
miłego dnia
Swoje zrobiły...czas na użyźnienie gleby...by później
odrodzić się wiosną...pozdrawiam serdecznie
Jaki piękny opis. :-))
Cudowny wiersz o przyrodzie :) Pozdrawiam i daję
plusik :)
Skruszone życie, bo opadają liście
fajny tytuł, ogólnie ładnie i alegorycznie.
i liść jak człowiek
jeden z nurtem płynie
na nowe narodzenie
też w popiół się zmienia
na zatracenie
ale skrucha jak skruszenie
zawsze zależy od człowieka
jak zbadanej natury
też w moim oku
prze chamstwem skruchy
się nie wyznaje
ale przed wyższym
by szczęście na nowy rozkwit
dał :)
Jak w przyrodzie tak i w życiu-wszystko się wiosną
odradza.Miłego...
Pięknie napisałaś... cykl życia, kolej rzeczy - tego
nie zmienimy.Pozdrawiam serdecznie.
A na wiosnę wypuszczą listeczki zakwitną fioletem
dzwoneczki, zapachnie maciejka i mięta.
Taka jest nasza ziemia święta.
Pięknie napisałaś . Pozdrawiam serdecznie.
wszystko zatacza krąg i się odradza na nowo.
Taka kolej rzeczy.
I tak się zamyka cykl życia Pozdrawiam ZOLEANDER
by wiosną w promieniach
doczekać odrodzenia
pozdrawiam Jolu:)