Skrzydlaci

tarnawargorzkowski - Robercie dziękuję za komentarz.
:)

Piorónek :))) Nie gryziemy, tylko delikatnie skubiemy
trawkę, jak nie można palić. :))))

PS. Co u Ciebie? Nie dzwonisz, a ja zagoniona jestem,
termin za terminem mami chyba tak do połowy czerwca, a
później będą pewnie nowe. :) Znalazłam dwie fajne
grupy poetyckie, niestety na fb. Nie powinnam tam być,
żeby go nie wzbogacać- NIECH SPLAJTUJE WRESZCIE. :)

Może -:) Czas najwyższy połączyć skrzydła wszystkich
Pegazów i powybijane żęby -:))Bo w końcu gryziemy
Matki ziemię.

Z dużym podobaniem wiersz, Elenko!

Pozdrowienia dla ciebie

Bardzo mi się podobają te ulotne dusze w pogoni za
nieziemsko lśniącymi oczami piękna metafora

Dziękuję Pięknie za Wasze komentarze. :)
Pozdrawiam serdecznie. :)

śliczny, pozdrawiam :)

...tak ludzie jak motyle, a wraz z nimi ich myśli
zatopione w codzienności; fajnie:))

p.s

...mąż akurat wracał z Frankfurtu i spieszyłam się na
lotnisko; u mnie kocioł wszystko na raz, ale ogólnie
jest ok.

pozdrawiam buziaki:))

Elenko,
prześlicznie:)
buziale uskrzydlone zostawiam:)

Sztuka uskrzydla i jest zwierciadłem duszy...każdy się
w niej wyraża po swojemu...piękny wiersz...Elenko
pozdrawiam cieplutko :)

Chyba wszyscy jesteśmy skrzydlaci. Musimy jedynie
odnaleźć w sobie to coś wyjątkowego i dostrzegać to,
czego wielu nie potrafi.
Pozdrawiam.
Marek

Pięknie. Przez sztukę można poznać drugiego
człowieka...
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo pięknie Elenko. Milutko pozdrawiam.

Tak, to piękne słowa :-) Ludzi można się uczyć w
nieskończoność :-)... A czasami można, rzecz jasna,
się na nich w..... :-) Ale to też w końcu czegoś uczy
;-)

Z wielkim podobaniem :-)
Pozdrawiam serdecznie, Eleno :-)

Piękne podejście do świata i ludzi
pozdrawiam :)

Bardzo uroczo ,:). Pozdrawiam i życzę miłego wieczoru.
:)