Słodkie aniołki

Maleńkie aniołki szeptały paciorki
i rączki składały, całusy dawały
zdobiły ich główki prześliczne kędziorki
i takie na zdjęciu nagrobnym przetrwały

W pożółkłych już liściach wiatr szepce paciorki
kamienne aniołki rączyny złożyły
na główkach ich śliczne rzeźbione kędziorki
a pod ich stopami śpią słodkie dzieciny


Mundzio

Mundzio lat miał ledwo trzy
gdy go Bozia stąd zabrała
od lat wielu w grobie śpi
ta dziecina, śliczna mała

a nad Mundziem czuwa
wciąż, mały anioł zadumany,
on pozostał tu gdy brzdąc
próg przekroczył nieba bramy

płacz jesienny deszczu, płacz
niech łzy ciekną aniołowi
niech za Mundziem załka wiatr
bo nikt tego już nie zrobi

lat minęło prawie sto
odkąd leży w skromnym grobie
kiedy napis zatrze czas
anioł o nim nic nie powie

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-10-13 Dodano: 2011-10-13 10:28:12

Ten wiersz przeczytano 797 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie