Słona marzeń cena...

Opowiadał wiatr jesienny
morzu fal o górskich szczytach,
co je na południu mijał
otulone w chmur puch senny.

Opisywał jak dostojne wierchy,
czując wzrok pełen zachwytu,
wygładzają zmarszczki żlebów,
dumnie prężąc pierś z granitu.

Szumiał pełen rozmarzenia
o Tatr zmiennej łaskawości,
która jednym broni wstępu,
innych - piękną aurą gości.

I roztaczał panoramy
ręką Stwórcy malowane -
wśród kobaltu maźnięć ostrych
szmaragdami plamki tkane.

Dalej w rysy skał wtulone
rzadkich kwiatów wonne łona,
kusząc wdzięcznie wyginają
ciałka rosą oplecione...

I spojrzawszy w szare fale,
pogarbione morza wdzięki,
westchnął smutno,bo w pamięci
wciąż miał górskich stawów błękit.

Zasłuchało się wzburzone morze
w wichru opowieści tęskne,
zapragnęło ujrzeć także
cuda Tatr jesiennych piękne.

Wiatr ochoczo chwycił kropel
oczu morza tysiąc,
poniósł niczym słoną rosę
w dłoniach je kołysząc...

....................................
Nie dotarła morska bryza
w granic górskich brzegi,
z marzeń chmur na ziemię spadła,
słone prósząc śniegi...

autor

Nizak

Dodano: 2012-06-03 11:02:50

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie