Słońce

Noc,
Sprzymierzeniec mej niedoli.
Pod płaszczem ciemności kryję swą twarz
Wilgotną od łez...
Te łzy to jedynie szczyt góry lodowej,
Góry cierpienia jakiego doświadczam...
Gdy nastąpi dzień, czy coś się zmieni?
Czy wzejdzie Słońce, które roztopi ten ból?
Czy rozświetli mroki mej świadomości?
Czy nadal będę trwać w ciemnościach
Mimo oślepiającego Słońca?
Czy włożę wtedy okulary, by chronić się
Przed światłem, czy by ukrywać łzy?
Wciąż szukam tego Słońca...
Czy znajdę?

autor

ko;pytko

Napisany: 2007-12-18 Dodano: 2008-05-12 00:02:57

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie