Słoneczne śniadanie

Zdmuchując noc
Szczypię ustami powieki
By skóry łupina
Drogę promieniom skróciła
Do źrenic błękitnych.

Kęsami odmierzam apetyczną miękkość
Centymetrów szyi, ramion, pleców,
Krągłości bioder,
Smukłych ud i łydek,
Figlarnych stóp
Zabawnie przebierających
W łaskotkach palcami.

Słoneczne wargi opatrują
Skalane pieszczotą miejsca
Czerwone ślady zacierając
Przed spojrzeniami jabłoni
Wciśniętych ciekawsko
Prześwitem w zasłonie.

Już ranek.
Wyciągasz się
W geście zwycięstwa
Dłońmi sen chwytając
By nie odchodził
Jeszcze przez chwilę

A on nie słucha.
Uchodzi z pokoju,
Odepchnięty kochanek.

Osuwasz się na bok
Zachęcając grzeszne myśli
Do ucieczki w lekkość
Gładkość, zwiewność
Żądze marzenia płomienne podsycają

Już ich nie powstrzymam.

Próbuję bukiet dojrzały
Wzrokiem, językiem, węchem,
Smakujesz dziś wybornie
Poziomkami skropionymi
Poranną rosą leśnej polany.

Zjem cię!

Nim dzień w pełni wstanie
Na pierwsze śniadanie.

Słońca ofiarom

autor

mroźny

Napisany: 2008-08-07 Dodano: 2008-08-26 03:08:02

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie