SŁOWA TEŻ RANIĄ

Noc niesie smutek.
Tęsknotę pragnienia.
Łzy wsiąkają w poduszkę.
Nie umie pogodzić pragnień.
Gdy nastanie świt zostaną wspomnienia.
Wszystko zginie we mgle.
Znowu wiem zmuszę się do milczenia.
Na co mi uroda, po co sercu tyle wzruszeń.
Szczęście jest albo go nie ma.
Wątpliwości mną miotają.
Znowu zegar pomylił godziny.
Może to magiczne czary?
Twa delikatność ujmuje mnie.
Każde słowo niewypowiedziane.
Dla mnie jest zrozumiałe.
Łączy nas tak wiele.
Choć, blisko lecz oddzielnie.
Marzymy tak samo skrycie.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-10-28 00:01:15

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie