Słowa umierają cicho
słowo co jak promień słońca wspina się po
okiennicach
serc
jak żebrak który oczy ma dalekie i
nieobecne jakby napić się
chciał ostatni raz
słowo co gotykiem pełznie po murach muzeów
w niebo patrzy
strofą niedokończoną
dziękuję co miejsca ustąpiło w tramwaju
wesołej staruszce
cichutko zamilkło
nikt nie powie już przepraszam pani wybaczy
pardon exuse moi
ti amo
słowa umierają cicho jak cicho umiera
płatek śniegu na szybie
żyje kilka chwil
bledną i więdną jak liście które wiatr
poniósł echem w pustą
przestrzeń
i ten wiersz com go spłodził ręką tęskną i
myślami o urodzie mowy
pożółkł i cicho umarł
autor
Bedal
Dodano: 2014-11-02 10:20:40
Ten wiersz przeczytano 653 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Bardzo oryginalny i dobry wiersz.Pozdrawiam:)
zaciekawił mnie tytuł i treść równie ciekawa, zbędne
są moim zdaniem "co " i "który" w strofach
Język, jakim napisany jest wiersz, pokrywa go patyną i
efekt staje się klasyczny. Oryginalny zabieg i efekt
jest bardzo interesujący.
Przemku, jakie to ładne. Ujęła mnie delikatność tego
wiersza.
Pozdrawiam
piękny wiersz pozdrawiam
Sam tytuł powalił mnie dlatego zerknęłam, przeczytałam
i spodobał mi się. Pozdrawiam
Bardzo ciekawie o sztuce słowa. Ten wiersz ma
klimat.Jednak parę niepotrzebnych(jak dla mnie) słów
nieco go burzy. Unikamy cokania.
z pierwszego wersu usunęłabym -co
dalekie i nieobecne jak żebrak
który pragnie napić się ostatni raz
3 strofa
gotykiem pełznie...
dziękuję- kiedy miejsca ustępujesz wesołej satruszcze
okryło się milczeniem
i ten wiersz spłodzony.....
Pozdrawiam.
Swietny tytuł i wiersz:)
Piękne słowa układające się w fantastyczne arabeski.
Dziękuję.
Pomilczę.
Dziękuję za wiersz.
Jurek
Refleksyjnie, ładnie, pozdrawiam:)
Ładna refleksja, a ten wiersz msz żyje. Miłej
niedzieli.
"Słowa umierają cicho" Magiczny tytuł i
wiersz/pięknie/.
Pozdrawiam.
,,i ten wiersz com go spłodził ręką tęskną i myślami o
urodzie mowy ''
Pozdrawiam serdecznie