Słowo rozbija życie

Twój pysk się nie zamyka
Każde słowo umyka
Leci od morza do morza
Przebija śmiercią przestworza

Zabija moje nadzieje
Nic się nie dzieje?

Słowo powala wieczności
Ogarniają mnie mdłości
Zrywa więzy młodości
Koniec litości

Zabija moje miłości
Połamane kości?

Koniec teatrzyku
Niezgrabnego luziku
Dziecko popłynęło do domu
Starzec pozostał nikomu

A ja wciąż stoję i ryczę
Mam ciebie dość mój bycie!
Czy już nie doznam spokoju?
Pragnę tylko pokoju...

autor

biała_owieczka

Napisany: 2010-02-17 Dodano: 2010-02-17 22:50:47

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie