Śmierć

I znów pod osłoną nocy
Wkrada się oknem
Mimo swej wielkiej mocy
We łzach swoich moknę
Widzi, żywi się
Cierpieniem człowieka
O tak słabych nogach
Między palcami przecieka
Czas, stracony czas
Las, ten ciemny las
Ukazuje się mym oczom
Każdej nocy
Gdy myśli z toru zboczą
Ona nie puka
Wpada niezapowiedziana
Dziś rękę podać chciała
I zabrać do krainy
Snu wiecznej ruiny
Lecz ja się zbudzę
A historia zatoczy kółko
Zbudzę się, słyszysz?
Fałszywa przyjaciółko

autor

Patrolowczyni☮

Napisany: 2018-08-30 Dodano: 2018-08-30 00:29:44

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie