Śmierć dzięki lekarzom...

Z dedykacją dla wsiarzy którzy chcą podwyżki do 7,5 tysiąca! Bo 5 tysięcy im już nie wystarcza... cóż, takie życie.

Staje w popłochu serce ociężale...
Jak to się zwykle dzieje w moim wieku,
zwłaszcza po trzecim zawale.

Tak bardzo boli, tak bardzo mnie kuję,
Umysłu, mózgu, oczów i kończyn
prawie wcale...
nie czuję.

Przyjeżdża karetka, zabiera lecz wolno,
do szpitala brudnego na Nowosolną.
Wysadzają pod salą, nie odprowadzą,
Bo lekarze tak mają, że strajki prowadzą.

I ledwo już ręką litery macham,
pisze, czytam, kasuję, się waham.
Czas już na mnie za plecami czuję chłód.
Umieram... chociaż mam tak wielki życia głód.

autor

daniel

Dodano: 2007-04-23 23:56:50

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie