O smoku warszawskim

Smok wawelski, proszę panów,
Zjadł moc ludzi i baranów,
Lecz go otruł szewczyk Skuba –
Zacny chłop, rzemiosła chluba.

Dziś by było nam ciekawiej
Odżył smok (tylko w Warszawie),
Ale inny, proszę panów,
Bo sam składa się z baranów.

Głów czterysta ma z okładem,
Na kraj cały pluje jadem,
Przy Wiejskiej ma swą pieczarę.
Bóg nam zesłał go za karę.

Lecz – wiem o tym, bom prześmiewca –
Nie potrzeba nań i szewca,
Bo już wkrótce (coś tak czuję)
Własnym jadem się zatruje.

autor

jastrz

Napisany: 2021-08-25 Dodano: 2021-08-26 02:57:07

Ten wiersz przeczytano 1132 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie