Smutna ...

Już nie pachnie
Nie stoi w wazonie z wodą
Nie stoi też dumnie
Bo wie , iż nie zachwyca swoją urodą
Pożółkłe ma płatki
Które bezbronnie zwinęła w pączek
Pamięta jeszcze zdarzenie ze schodowej klatki
Kiedy to była wręczana do dziewczyny rączek
Teraz ma jedną wadę
I nie chodzi tu o jej liście zielono blade
Ale o to , że jest symbolem miłości końca
Nie potrzebuje już wody,powietrza
Nie szuka też słońca
Straciła poczucie , że jest najlepsza
Chociaż wszyscy dobrze jej wróżą
Ona wie , że nie będzie już niczym więcej poza tą zasuszoną różą

autor

iskierka_szczęścia

Napisany: 2005-10-16 Dodano: 2006-01-08 10:55:37

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie