Smutno mi czasem
WSZYSTKIM!
Smutno mi czasem,
Kiedy sama siedzę w domu…
Za oknem leje,
A mnie się marzy promyk słońca
Długi taki,
Jak nitka bez końca.
Chciałabym go nawinąć,
Na patyk zwyczajnie namotać,
By mieć na zapas…
Smutno mi czasem,
Kiedy wyjadę daleko…
Chciałabym wtedy mieć echo,
Które broi za lasem
I śpiewa za rzeką,
Żeby do skrzyni je włożyć!
I niech się śmieje
Twoim głosem
Gdy wyjmę je z powrotem…
Smutno mi czasem,
Gdy czas ucieka,
A ja dogonić go nie mogę…
To już nie ten dystans,
Nie ta kategoria…
A czas wciąż gna
Do horyzontu biegiem
I biegiem…
Wciąż biegiem!
Komentarze (12)
Ładna melancholia. Smutek tak jak i radość towarzyszy
nam w życiu, oby było go jak najmniej. Pozdrawiam
serdecznie :)
Dziękuję Wam za komentarze, od których robi się ciepło
na sercu, pozdrawiam
Ładna melancholia.Przy okazji wspominam Słowackiego i
jego 'Smutno mi Boże' - pozdrawiam:)
Dołączam do czytelników, którym spodobała się ta
melancholia. Miłego dnia.
powitasz dzień uśmiechem
kiedy zostanę twoim echem
Nie znając smutku, nie poznasz radości,
dobrze jeżeli nieczęsto w nas gości!
Pozdrawiam!
ładny wiersz.
Czasami smutek otula serca każdego z
nas...przesłałabym ten upragniony promyk
słońca,którego czasami tak bardzo potrzeba,który
potrafi ogrzać i rozświetlić smutne,samotne i
stęsknione serce.
Mnie non stop z jakiegoś powodu smutno.
Dawno cię nie było, fajnie, że Wpadłaś z tym
wzruszającym wierszem.
Pozwalam sobie za anną.
ilekroć w Twoim życiu pojawi się smutek i złość,
zapakuj do kufra — niech zamki zardzewieją. Pozdrawiam
"Żeby do skrzyni je włożyć!
I niech się śmieje
Twoim głosem
Gdy wyjmę je z powrotem…"- wzruszające słowa, takie
proste a uderzają w najczulsze struny.