Snując domysły

Po co mówisz,
gdy sens Twych słów
gubi się gdzieś po drodze.
Nie wspominając o tym,
iż słowa te nie docierają do mnie.

Tyle słów wypowiadasz,
usta nie zamykają Ci się,
a ja chciałabym zrozumieć
jakiekolwiek słowo.
Uwierzyć w nie i
nie doszukiwać się podtekstu.

Proszę! Nie mów już nic.
Zamknij usta i milcz jak ja.
Nie trać głosu ani czasu
przecież te słowa nie warte są nic.
One dla mnie przestały mieć znaczenie.

Z dala od ludzi
gdzieś gdzie mogę być sama.
W spokoju i ciszy
słuchając duszy swej.

Nic jednak nie pozwala mi
zapomnieć Ciebie,Jego,ich,
Choć przedzieram się przez
splątany kłębek myśli
chcąc uwolnić się.

Wciąż jednak
wątpie w nich
nie wierzę im
snuje domysły.

To jakaś chora gra
a ja nie umiem z niej wyjść.

autor

Mała666

Napisany: 2008-10-20 Dodano: 2008-10-21 11:08:42

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie