Sonet jesienny
w pastelowych barwach świat wiruje
pięknie
tańczą liście dębu na leśnej ścieżynie
od deseni złotych serce we mnie mięknie
kiedy jesień kroczy w zwiewnej pelerynie
trawy się kłaniają po pas chylą kłosy
wiatr dyrygent zwinny dobywa batuty
drogą panna idzie w słońcu błyszczą
włosy
oplatają drzewa roztańczone nuty
po bezdrożach gonią spadające liście
na widok żołędzi całe się czerwienią
w tanecznych porywach pląsają złociście
ptaki już do lotu w szyki się formują
niebem płyną wdzięcznie wiolinowe klucze
zapach lata znika mgły się polem snują
autor
smutnyanioł
Dodano: 2016-09-08 11:26:22
Ten wiersz przeczytano 975 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Kochani dziękuję serdecznie za miła wizytę i
pozdrowienia:) Również was pozdrawiam serdecznie i
pięknego weekendu życzę:)
Tak, zapach lata powoli ucieka, bo przychodzi jesień,
ale jesień też potrafi być cudowna ;) Aby pomóc to Ci
wyobrazić, to możesz przeczytać mój wiersz "Piękno
Jesiennych Wspomnień" :D Pozdrawiam i daję plusik :)
Przepiękny sonet jesienny
Pozdrawiam bardzo serdecznie Aniołku
Cudownie tu u ciebie
przepiękny sonet
ciepło pozdrawiam :)
zapach lata znika mgły się polem snują ....jesień
pokazuje swoją piękna twarz ..
Bardzo ładnie, klimatycznie.
Pozdrawiam :)
Nie wiem czy zakochałem sie w wierszu czy tez...
Twojej jesieni Przepięknie ++++
szacun za wiersz pozdrawiam
jesiennie w sonecie i nie tylko, bo i za oknem też się
zbliża, ale w obu przypadkach spokojnie i pięknie.
Bardzo ładny wiersz z akcentem
kolorowej jesieni.
:)
Serdecznie pozdrawiam, dziękuję!
rytmicznie, płynnie, pięknie.
Przyjemny jesienny wiersz,choć przydałaby się jakaś
mała metaforka...
Witaj Aniele poezji
Przepiękny jesienny wiersz,
który na długo zaistnieje w mojej
pamięci. Wzruszająco śliczny.
Miłego dnia:}
Tak plastycznie opisane przyroda cechuje tylko
największe umysły. Sztuką jest bowiem dostrzegać to co
nieoczywiste.