Sosna II -cykl Przyroda i życie
W niedużym zielonym lesie
Na skraju wielkiego miasta
Niejedno tam echo niesie
Przepiękna sosna wyasta.
Przepiękna sosna wyrasta
Wśród bujnej tam zieleni
Pośród tak licznej rzeszy
Miłością w słońcu się mieni.
Miłością w słońcu się mieni
Nie ona zresztą jedyna
Lecz ona na leśnej tej ziemi
Po prostu szlachetnie zrodzona.
Piękne dokoła niej drzewa
Przeżywszy tam wiele lat
A sosna w miłości swej śpiewa
I rożsnie jak barwny kwiat.
Dla sosny na pewno to wielka strata
Gdy rośnie tam sama maleje wśród nas
-Mówi to świerk- przeżywszy swe lata
Przeżywszy swe lata, wiedzący co to
czas.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.