spacer
Stąpając delikatnie,
pozostawiła ślad strachu
na splamionym piasku.
Zaciągnęła się morderczym powietrzem,
przełykając łzy bezsilności
Nie miała już wnętrza.
Skóra, jak letnia sukienka unosiła się na
wietrze.
Jej krwistą barwę przeszywały promienie
czarnego słońca.
Przez zwężone źrenice jedynie obłęd
malujący przed oczyma kolejny pejzaż
smutku.
autor
gosiaczek009
Dodano: 2013-08-11 09:10:33
Ten wiersz przeczytano 1514 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
smutny wiersz-pozdrawiam serdecznie
Smutno spacerujesz przez życie. Pozdrawiam
Pięknie refleksyjny wiersz, mimo że smutny. Pozdrawiam
Dobrze oddany spacer wewnętrzny na krawędzi rozpaczy.
Pozdrawiam :)
Może i jestem życiowym smutaskiem, ale każdego z nas
życie doświadcza w inny sposób. Na co dzień jestem
uśmiechnięta, kamufluję swoje negatywne stany
emocjonalne i to właśnie je przelewam w postaci
wierszy. Pozdrawiam wojtasek W
Smutny wiersz...Pozdrawiam:)
gosiaczek009 dużo smutku przebija ze słów Twojego
wiersza a jeżeli to jest odzwierciedlenie Twojej duszy
to wybacz, ale musisz być życiowym
smutaskiem.Pozdrawiam.
ciekawe
Bardzo ciekawy wiersz! dobry!
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję za komentarze. Jeśli chodzi o nastrój moich
wierszy,odzwierciedla on jak najbardziej moją duszę.
Życzę wszystkim udanego popołudnia.
Mroczny smutek, ładnie opisany...pozdrawiam
bardzoo smutny nadzieje jest zawsze pozdrawiam :)
strach przechodzi, czytając....ale dobre......a swoją
drogą tomaszładnespojrzenienaswejfotce
Ładny smutny brakuje w nim nadziei, bardzo mi się
podoba, pozdrawiam cieplutko.
Czuję, że naszkicowała go ta rozgryzająca, szalona
burza myśli, rozsmarowująca znamiona kataklizmu.