spacer
marzenia utknęły
w zwierciadle milczenia
rozproszone przez wiatr
idę w stronę góry czasu
coraz bliżej studni
roztańczone wędrówki
znów wezbrały wątpliwości serca
czas porusza dłońmi
rysując nowe ścieżki
zagubiona w milczeniu łąk
spoglądam w kwitnące kwiaty
chcę poznać nieznane
Komentarze (13)
Spacer samo zdrowie co do założenia.
Milczenie mogłoby czasem wyjść.
Ciekawy wiersz.
Bardzo wzruszona po przeczytaniu Twojego
wiersza...Pozdrawiam.
Spacer w nieznane?
Czemu nie?
Zadziwiasz mnie swoimi meraforami.
Cieplutko Cię pozdrawiam Kiko ::
Sisy dziękuje tak trzeba wyruszyć w nieznane
Mariat masz rację każdy musi sam
wolnyduch tak wkracza powoli w nowe ścieżki mam
nadzieję że to dobrze dziękuje
@ krystek tak
Andrew bardzo ładnie napisane
Anna dziękuje
Anna milo mi to słyszeć
Mojeszkice masz rację trzeba zaryzykować by można było
iść dalej
Roland dziękuje
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ładny. Pozdrawiam.
Czasem trzeba zaryzykować i otworzyć na nowe. Bardzo
ładny wiersz Kiko.
Pozdrawiam serdecznie :)
podoba mi się to otwarcie na nieznane.
ładnie, spokojnie
...
oswoić myśli niech
nie biegną
w pośpiechu
nie szukają łatwego chleba
nie czarują wabią
patrzą na świat ze spokojem odnajdując piękne skarby
w napotkanych ludziach
oddając się im ofiarnie
nie oczekując nagrody...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Nikt za nas nie przeżyje życia. Trzeba cieszyć się
póki możemy. Ślę moc serdeczności:)
Mimo wątpliwości jednak peelka
wkracza na nowe ścieżki, sądzę, że to dobrze, bo
poznawanie ubogaca i w życiu często musimy wkraczać na
nowe ścieżki.
Ciekawie o tym napisałaś, Kiko.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Dobre plany bo nikt tego nie zrobi - każdy musi sam.
Pięknie. Trzeba wyruszyć w nieznane, żyć.
Pozdrawiam serdecznie :)