Spacer deptakiem wspomnień ...

Czasami do jej serca podkradał się podstępny
lęk. Zbyt piękne, by mogło być prawdziwe, że
stanie się coś, co ich rozdzieli. Był jej prawdziwą, jedyną w swoim rodzaju miłością i chociaż pogodziła się z myślą, że nigdy nie będą razem, nie umiała i nie chciała wyrzucić go z serca.

Bo przecież to on, rozjaśnił ciemne obszary jej życia, dał szczęście. Wstrząsnął jej światem, a ona dostrzegła promyk nadziei, maleńki niczym iskierka.
Nie umiała, nie znajdywała słów, którymi mogłaby opisać jak bardzo był jej bliski. Czuła niemal bolesną rozkosz, która wstrząsała ją całą gdy zbliżał się do niej.

Pulsowanie, gdy wyciągał w jej kierunku rękę, by zaraz ją cofnąć, jakby przestraszony własną śmiałością, gwałtownością uczuć, jakie nim
zawładnęły. Nachylał się delikatnie do jej ust, jakby była z cienkiej porcelany. Ogarniała ją wtedy błogość, i z nieznanym u siebie oddaniem ulegała mu całkowicie.

Pragnęła zachłannie jego ciała.
Kochali się więc wszędzie. Na ukwieconej łące
przy śpiewie cykad i świerszczy,
w powietrzu nasyconym wodną mgiełką.
Na małej polanie, gdzie przez koronkowe
liście paproci widać było skrawki lazurowego nieba, a na jej jasnych włosach załamywały się promienie słońca.

Na pachnącym sianie, gdzie jego czułe słowa,
budziły w niej coś, z czego do tej pory
nie zdawała sobie sprawy. Wypełniał ją taki żar, że nie czuła chłodu nocy, zatracając się w nim bez reszty. Trudno było utrzymać uczucia na wodzy.

Nie pamiętamy dni, pamiętamy chwile.
Wartość życia tkwi we wspomnieniach, które ulatują.
Cesare Parese

https://www.youtube.com/watch?v=gBdFkZw96Nc

autor

Tessa50

Napisany: 2021-10-09 Dodano: 2022-10-09 15:07:12

Ten wiersz przeczytano 1319 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie