Spacer po marzeniach

Deptam po marzeniach idąc drogą prostą
Jak grzyby po deszczu one dalej rosną.
By je powstrzymać sił mam już za mało
Przewrócą mnie na ziemię
W pył zamienią ciało.

Wściekłość strzela ze mnie niczym z kuszy
Niweczy plany o zbawieniu mojej duszy.
Tryska z głębi serca, przeradza się w słowa
Uchodzi ze mnie dziko
Aż mnie boli głowa.

Nadal dusi mnie przeraźliwy strach
Gdy przypada mi patrzeć w twoją twarz
Bo nigdy nie wiem co w twych oczach zobaczę
Czy będzie to miłość
Czy znów się popłaczę.

Może zapomnę!

autor

Panna N

Napisany: 2008-02-29 Dodano: 2008-02-29 17:06:18

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie