Spadam

Czy idąc do przodu, czy stojąc w miejscu tak naprawdę spadamy...

Wspinam się po stromej ścianie klifu,
ponad morza szum.
Spadam.
Wspinam się kalecząc stopy i ręce,
po ostrej ścianie klifu.
Spadam.
Wspinam się stając na pewnej skalnej półce,
która nie jest pewna.
Spadam

Spadam i łapię się ściany nadrywając mięśnie,
rozrywając stopy i dłonie.
Wspinam się.
Spadam a zimna bryza spowija me ciało mrożąc krew, udotkliwiając ból.
Wspinam się.
Spadam, choć nie mam już sił by spadać dalej,
więc w górę! Ku otchłani,
Wspinam się.

Nie mam już sił by iść dalej, ani stać w miejscu.
Nie mam już rąk, które mogłyby złapać się półki.
Nie mam już stóp, które mogłyby znaleźć jakikolwiek opór.

Dryfuję w strumieniu czasu.
Proszę,
pomóż mi...

(nigdy niedokończony) bo czas nigdy nic nie skończy....

autor

Ashemar

Napisany: 2005-09-23 Dodano: 2005-09-23 18:13:23

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie