Spalone kwiaty

Spłowiałe, kruche kawałki
spalone kwiaty
Pokryty popiołem
stoję
z drżącymi rękoma

Ciągle pamiętam, westchnienia
Ciepło płomyków
szeptanych obietnic
W ustach
nie znających kłamstwa

Nie dostrzegam już własnego odbicia
pośród zwierciadeł
Tylko twoje spojrzenia
nieczułe
bezgranicznie nierealne

Zapomniałem o własnym istnieniu
W powolnej agonii
nie mogę oddychać
pyłem
unoszącym się w powietrzu...

autor

Adam Cray

Napisany: 2005-04-11 Dodano: 2005-04-11 01:32:05

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie