spektakl

obklejamy kwiatkami organizer życia
zapychamy (w) sobie kolejne godziny
boimy się wolnej przestrzeni ciemności
na lustrzanej scenie imaginujemy szczęście

w końcu lepiej jest patrzeć przez łzy śmiechu
wtedy może nie zechcą zobaczyć wszystkiego
w wyrachowanym dowcipie trudno jest coś zmienić
nikt już nie chce (?) szukać ukrytego środka

kruche minuty i godziny jak szklana butelka
mogą się zbić, ale to nie jest przecież ważne
na scenie wszyscy muszą coś zagrać
aktor bez przebrania nie jest już aktorem

autor

Poetka_97

Napisany: 2009-08-02 Dodano: 2009-08-03 09:52:50

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie