spektakl zamkniętych bram -...

powstaje wielki teatr cieni
w świetle ulicznych latarń
wchodzą na scenę aktorzy niemi
mrok nocy już rozpoczął atak

za chwilę ktoś cicho zapłacze
nad kubłem śmieci pochylony
wyciągnie szmaty parę puszek
rankiem zaniesie na skup złomu

na drugim planie pośród krzewów
słychać glos ptaka - puszczyk woła -
w szponach mysz żywą jeszcze trzyma
pełno tu takich dookoło

w zaułku czarnym od rozpaczy
skąd uciec nie ma dokąd już
spoczęła postać bez płci wieku
stargana życiem po sam grób

przemyka pod ścianami złodziej
pójdzie na cmentarz kwiaty kraść
albo szabrować coś w ogrodach
sprzeda na targu - psia ich mać

księżyc odwrócił się w swym biegu
jest reflektorem wygaszonym
potrafi ukryć ważny szczegół
i obojętną zachować twarz

koty ruszają już na łowy
i wszystkie czarne w taki czas
a wróżki porzuciły czary
nie chcą tarota dalej kłaść

ścielą się cienie coraz gęściej
skradają cicho pod domami
pod latarniami w jasnym kręgu
snują się zbyt jaskrawe „panie”

znają „miłosnych” sztuczek moc
- papieros gaśnie bezpowrotnie -
ucieka dym jak w ich ramiona
mężczyźni żądni i samotni

na szarym bruku brak kolorów
brak w oknach kolorowych plam
tu barwa niecnym jest wybrykiem
w niemym spektaklu zamkniętych bram

autor

Magda-Lena

Napisany: 2007-07-17 Dodano: 2007-07-17 10:58:37

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie