Śpijcie
Płomień tańczy na wietrze,
klony ścielą dywany.
Cisza gra: - Prochem jesteś.
Słowa biją o granit.
Zefir dumki wciąż krzesze,
łza zbratała się z żalem.
Pamięć tuli to miejsce.
Na cmentarzach łka: - Amen.
Lilia bielą wciąż żywa,
podlewana miłością.
Aksamitem okrywa.
Śpijcie sobie beztrosko.
Komentarze (18)
Piękny, wzruszający wiersz
Wszyscy jesteśmy zmęczeni życiem, ale nikomu z nas nie
chce się spać. :)
Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.
Bardzo dobry, budzący refleksje wiersz na temat
pamięci zmarłych. Sen jest bardzo piękną metaforą
określającą stan człowieka po śmierci.
Ślę moc serdeczności.
Jak zawsze - pięknie. Z ogromym cieplem. Wierszem
przyomnialaś mi Tę, ktora od Ciebie odeszła. - Niech
śpią...
Na razie po tej stronie trzymają mnie obowiązki. Ale
gdy one miną chętnie san zasnę beztrosko.
piękny, ciepły wiersz i jestem pod wrażeniem*
pozdrawiam
Okazyjnie idealny.
Zgrabnie - forma i treść na plus.
Ładnie. A "Ścielić" jest na miejscu (w znaczeniu):
rozkładać na podłożu. Stąd ściółka np. z liści,czy:
"podściółka" np. ze słomy.
Ładnie i wprawnie. Poza tym, że dywanów się nie
ściele, tylko kładzie, innych uwag brak.
Pozdrawiam.
ciepły wiersz na spotkanie nad grobem
Pięknie :)
pięknie :) pozdrawiam
Klimatycznie i poetycko.
Miłego wieczoru :)
Pięknie i w klimacie, pozdrawiam