Spotkanie z Afrodytą

( frywolny u-twór w nowoczesnej scenografii )

Najzwyczajniej w tłumie stałem, wraz z innymi
gdy, wśród tego tłumu rozbłysły promienie
Biły od kobiety, napewno bogini

Wyjątkowość swą zdradzała już samym spojrzeniem
ledwie mnie nim omiotła a wryło mnie w ziemię
Zerknęła w moją stronę, oczami co rzucają czary
Weszła tuż przede mną, pierwszym być się nie śmiałem,
Zresztą też nie chciałem, czekałem aż mnie minie
przecież niecodziennie widuje się boginie

wchodząc po nierównych schodach nie straciła gracji
widać bogów nie dotyczą prawa grawitacji
Miała ciemną cerę, nie była wysoka
Czarną burzę włosów, przewiązała z tyłu, upięła po bokach

Usiadła tuż za mną, szybę tarła dłonią
wszystko do okoła przesiąkło jej wonią
Obraz scen za mgłą odbijał mi ranek
nie siedziała sama, pewnie ziemski jej kochanak
trzymał ją za rękę, mówił o widokach
zamkach, rzekach, wzgórzach mijanych po bokach

Opowieści te ciekawe, pełne były racji
lecz w oczach bogini nutka irytacji
Już się nie uśmiecha gdy słyszy historie
Zaczyna się wiercić, nie siedzi spokojnie

Kochanek jej mówi: byłem tu przed rokiem
ona już nie patrząc warknęła coś bokiem
Inny wyraz spojrzeń, jakby była w biedzie
Chyba chce wysiadać, lecz pojazd wciąż jedzie

Usta zgięte w grymas, kolor twarzy siny
przez jej krzywe zęby buchły wymiociny
Siedząc przed bognią, nie byłem pewien
co się za mną dzieje
Zacząłem się martwić, że i mnie obleje

Do końca podróży nie miała wytchnienia
a z nią podłoga, szyba, i siedzenia
Po skończonej drodze, przeglądałem odzież
w przróżnej pozycji
Szukając śladów tej niedyspozycji

Jak na pierwszy raz, przy boskich spotkaniach
miałem dużo szczęścia
obeszło się bez prania.

autor

wpa

Dodano: 2006-02-22 16:48:02

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie