Spowiedź Tomasza i Bodka

(Wykorzystałam swoje strofy i nawiązałam do: https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/tytul-580795)

Klęczy już godzinę
Tomasz. Poszedł przodem.
A tuż za nim bardzo
Poci się Pan Bodek

Na dłoni policzył
Grzechów kilkanaście
- jak ja mam to wyznać?
Niech to piorun trzaśnie!

- Może tak ważniejsze?
Może tak co czwarty?
Nie! To przeca spowiedź.
To nie żadne żarty.

Tomasz się zasłuchał
W kaznodziei słowa
Raz milczy, raz mówi
Ciężka to rozmowa

Ksiądz nie chce go puścić
Objaśnia, strofuje
A z nogi na nogę
Bodek przestępuje

Tomasz z łzami w oczach
Wstaje mówiąc: Bodek,
Ja mam za pokutę
Pić święconą wodę

Nastąpiła kolej
Bodka jegomościa
Mówi nawet księdzu
Że go łamie w kościach

Bodek biedaczyna
Męczy się, spowiada
(Myśli - może w końcu
Ksiądz pokutę zada?)

Ten głową pokiwał
Szczerość doceniając
Na pokutę zadał
By skakał jak zając

Wychodzą z kościoła
Trochę skołowani
Zadaną pokutą
Acz wyspowiadani

Tomasz pije wodę
Święconą, jak trzeba
Podskakuje Bodek
Do samego nieba

To jeszcze nie koniec
Tej historii, mili
Bo na samym końcu
Gdy bliźniaki chrzcili

Tomasz nie wytrzymał
I się księdza pyta
Jak długo przez niego
Ma być woda pita

Wnet dołączył Bodek
Że wstydem pytając
Jak to długo jeszcze
Skakać ma jak zając

Wszyscy zgromadzeni
Czekali z uwagą
Na odpowiedź księdza
A ten zaś z rozwagą

W ten deseń im rzecze:
Szanowni ojcowie
Odprawiać pokutę
Aż się zmieni w głowie

Toż to męki pańskie
Ciężka to jest sprawa
Bo tatuśkom w głowie
Ciągle jest zabawa

Z tym że to niewinne
Tylko słowne gierki
Narratorkę wiersza
Też kręcą literki

Sama też niechętna
Morały im prawić
Ona bowiem też się
Lubi słowem bawić

Na koniec wam powiem
Jak jest. Nie inaczej
Że Tomasz wciąż pije
Wodę, Bodek - skacze

Tak im w nawyk weszło
By świętymi zostać
Że nikt im nie może
Dorównać i sprostać

autor

Elżbieta DeZet

Napisany: 2023-02-01 Dodano: 2023-02-02 19:50:20

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie